Moja ostatnio zakupiona perelka to katalog z wystawy Moda XVIII wieku.
Zamieszczam tutaj tlumaczenie o tym katalogu, ktore uzyskalam w Google.Nie znam na tyle dobrze jezyka francuskiego by moc skorygowac bledy.Dla wirtuozow tego jezyka zalaczam pod koniec posta tekst w orginale.Pokaze Wam kilka zdjec , co znajduje sie wewnatarz katalogu.Pieknie wydany, zawiera ponad 350 stron.Dla milosnikow mody osiemnastowiecznej to prawdziwy raj dla oczu.
Tekst po polsku
Historia stroju i jego reprezentacja w epoce Oświecenia jest w równym stopniu realną ilustracją kultury materialnej, co tworem wyobraźni. W XVIII wieku narodziny mody to przede wszystkim nowe zawody i prasa specjalistyczna oraz oznaka przyspieszonej przemiany społecznej. Styl francuski, noszony zarówno przez arystokrację, jak i przez miejską wyższą klasę średnią, narzucał się na wszystkich dworach i miastach Europy. Po raz pierwszy konfrontacja prac malarskich z kostiumami z XVIII wieku będzie eksploracją nowej inscenizacji ciała, między wymaganiami społecznymi a kaprysami gustu. Wystawa skupia blisko 200 obiektów z XVIII wieku, z najważniejszych muzeów tekstyliów (Muzeum Mody Miasta Paryża, Muzeum Tkanin Lyonu, Muzeum Toile de Jouy, Muzeum Koszul i Elegancji Męskiej) i sztuk pięknych (Muzeum Narodowe w Sztokholmie, Rijksmuseum w Amsterdamie, Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie, Wersalu, Luwrze, Ecouen, Nantes, Dijon, Tours, Orleanie itp.). Obrazy emblematyczne (La Duchesse de Polignac Élisabeth Louise Vigée Le Brun i La Marchande de Modes autorstwa François Bouchera, Muzeum Narodowe w Sztokholmie) ocierają się o cenne tkaniny, których nigdy wcześniej nie widziano, ubrania i akcesoria, z których niektóre zostały specjalnie odrestaurowane na wystawę. Trasa wystawy przebiega w czterech odrębnych światach, jak wiele aspektów, które badają związek między malarzami a tworzeniem mody. Pierwszy rozdział wystawy ma na celu ukazanie przyspieszenia zjawisk modowych, zarówno w malarstwie, jak i ubiorze, w grze rywalizacji między rządzącymi elitami a wschodzącymi klasami. Drugi rozdział przedstawia malarzy jako aktorów „fabryki mody”, którzy okazują się prawdziwymi przodkami projektantów mody i projektantów mody: w rzeczywistości wymyślają sylwetki, wzory tekstyliów, dekoracje akcesoriów, kieszenie na przedmioty i kosmetyczki, podczas produkcji rysunki dla prasy specjalistycznej. Trzeci rozdział, „Fantaisies d'artistes”, bada powiązania między wyimaginowanymi światami obrazów – walecznymi festiwalami Watteau i Lancret, zaczarowanymi pastorałami François Bouchera – a ubraniami, które dzięki nim stały się ikoniczne. Wreszcie, ostatnia część, „Dla historii peniuaru-negliżu”, to wyjątkowe spojrzenie na rosnącą modę na peniuar w męskiej i damskiej garderobie, od szlafroka po cesarską szatę, od westalek po antyki. negliż. Podkreśla ewolucję nowej kobiecej sylwetki, która wydłuża się i przechodzi w monochromatyczną biel. W trybie À la, Musée d'arts de Nantes i Musée des beaux-arts de Dijon, we współpracy z Palais Galliera, Muzeum Mody Miasta Paryża, potwierdzają swoje pragnienie połączenia prawdziwej naukowej dyscypliny w tej kwestii. eksplorowane na wystawach w XVIII wieku, otwarte dla szerokiej publiczności.
Kilka zdjec.
Tekst po francusku.
L'histoire du costume et de sa représentation au siècle des Lumières est autant l'illustration réelle d'une culture matérielle qu'une création de l'imaginaire. Au 18e siècle, la naissance de la mode est d'abord celle de nouveaux métiers et d'une presse spécialisée, et constitue le signe d'une transformation accélérée de la société. Le style français, porté à la fois par l'aristocratie et la haute bourgeoisie urbaine, s'impose dans toutes les cours et les villes d'Europe. Pour la première fois, la confrontation d'oeuvres picturales avec des costumes du 18e siècle permettra d'explorer une nouvelle mise en scène du corps, entre l'exigence sociale et les caprices du goût. L'exposition réunit près de 200 objets du 18e siècle, issus des grands musées textiles (Musée de la Mode de la Ville de Paris, Musée des tissus de Lyon, Musée de la toile de Jouy, Musée de la Chemiserie et de l'Élégance Masculine) et de beaux-arts (Nationalmuseum de Stockholm, Rijksmuseum d'Amsterdam, Victoria and Albert Museum de Londres, Versailles, Louvre, Ecouen, Nantes, Dijon, Tours, Orléans..). Des tableaux emblématiques (La Duchesse de Polignac d'Élisabeth Louise Vigée Le Brun et La Marchande de modes de François Boucher, Nationalmuseum de Stockholm) côtoieront textiles précieux dessins inédits, vêtements et accessoires, dont certains spécialement restaurés pour l'exposition. Le parcours de l'exposition se déploie en quatre univers distincts, comme autant de facettes qui explorent le lien entre les peintres et la fabrique de la mode. Le premier chapitre de l'exposition s'attache à démontrer l'accélération des phénomènes de mode, autant en peinture que dans le vêtement, dans un jeu de compétition entre les élites dirigeantes et les classes montantes. Le deuxième chapitre met en scène les peintres comme acteurs de la « fabrique de la mode », ils se révèlent les vrais ancêtres des couturiers et créateurs de mode : de fait, ils inventent silhouettes, motifs textiles, décors d'accessoires, d'objets de poche et de toilette, tout en réalisant les dessins pour la presse spécialisée. Le troisième chapitre, « Fantaisies d'artistes », explore les liens entre des mondes picturaux imaginaires - fêtes galantes de Watteau et Lancret, pastorales enchantées de François Boucher - et des vêtements devenus iconiques grâce à eux. Enfin la dernière partie, « Pour une histoire du négligé-déshabillé », porte un regard inédit sur la vogue grandissante du négligé dans le vestiaire masculin et féminin, de la robe de chambre à la robe empire, des voiles des vestales au déshabillé antique. Elle met en lumière l'évolution d'une nouvelle silhouette féminine, qui s'allonge et se simplifie jusqu'au monochrome blanc. Avec À la mode, le Musée d'arts de Nantes et le Musée des beaux-arts de Dijon, en partenariat avec le Palais Galliera, musée de la Mode de la Ville de Paris, confirment leur volonté d'associer une véritable exigence scientifique sur un sujet peu exploré dans les expositions sur le 18e siècle, à une ouverture sur un large public.
Pozdrawiam.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz